Truth be told. Mijn droom is niet altijd geweest om mensen te helpen. Nobody starts of like that. Eerst ben je super eenkennig, tikkeltje zelfzuchtig. Denk maar aan een kind. Die ziet de wereld vanuit z'n eigen bubbel. Vroeger wilde ik net als vele anderen vooral bekend en beroemd worden. Ik wist niet beter dan dat dát de norm was.

Het leven van al die televisiesterren. Jaa. Dat! De glitter & glamour. Want je gelooft het! De voorgeschotelde lifestyle, you buy into it. Nu ik erop terugkijk besef ik me hoeveel invloed televisie en de media, tegenwoordig ook het internet, op mij heeft gehad, op ons allemaal. Niet normaal! Naast je paps en mams en de juf op school misschien wel de grootste beinvloeders!

Een ontzettend grote verantwoordelijkheid (!) dus, voor programmeurs, programmamakers, producenten, journalisten, presentatoren, acteurs... Eigenlijk iedereen met een zichtbaar platform en de intentie om informatie te verspreiden.

EEN PROGRAMMA KAN JE LEVEN VERANDEREN

Maar helaas is niet iedereen zich bewust van deze verantwoordelijkheid, blijven mensen veel te lang hangen in de bubbel en krijgen wij als gevolg hiervan te vaak een verkapt en incompleet beeld van de werkelijkheid gepresenteerd.

Dit fenomeen is inmiddels brandstof voor mijn missie. Hier heeft de Innerviewer zijn bestaansrecht aan te danken. Ik houd ontzettend van entertainment en amusement. Heerlijk soms, die doldwaze verstand op nul gekte en fun. Maar ik vind het ontzettend belangrijk dat dit slechts als middel mag worden gebruikt om zoveel mogelijk mensen een juiste weergave van de realiteit mee te geven.

Dit is ook de reden dat ik zo'n fan ben van mensen als Oprah Winfrey en Will Smith, mijn grote voorbeelden. Zij maken gebruik (lees: laten zich niet misbruiken) van de platforms door de realness te laten zien, verpakt in spektaculaire entertainment.

Ik hoop met de Innerviewer ook zo'n mooi en krachtig platform neer te zetten. Ben goed op weg. Wil best bekend en beroemd worden, als ik daarmee een voorbeeld kan zijn en mensen mag helpen primair bekend worden met zichzelf, met wie je werkelijk bent. Ja graag!

Innerviewer.nl
Heal the (inner)world, make it better!

You need to see yourself doing it. Envision the dream! Create from your imagination. Run wild. Others may have their vision. Respect it! But never let someone's view on Your dreams get in the way of what you see for yourself.

The Show is coming! Heal the (inner)world, make it better #Innerviewer

Soms hebben wij moeite om te zien wat goed voor ons is! Doe ik er goed aan om toch voor die andere studie te kiezen, een nieuwe baan? Gaan voor een nieuwe uitdaging of het houden bij het oude? Ook in onze relaties vragen we ons af, is de relatie gedoemd te mislukken of is er nog hoop?

Wanneer we plots ontevreden zijn over hoe ons leven loopt komen we voor heel wat uitdagingen en uiteindelijk een keuze te staan. Er moet iets veranderen. Maar het ding met verandering, het gaat vaak gepaard met onzekerheid. En onzekerheid loopt hand in hand met angst.

We durven niet te ondernemen, een relatie starten, voortzetten of beëindigen, omdat we eerst zekerheid van slagen willen. Bang voor de toekomst. Bang voor het onbekende. We willen het liefst over alles en iedereen controle hebben, alles (van te voren) zeker weten. Maar zo werkt het leven natuurlijk niet. Dat zou je niet moeten willen. Want daarmee ontneem je je jezelf het avontuur dat LEVEN heet.

Het leven is een grote ontdekkingsreis. Je leert aldoende, elke stap die je maakt. Sta er nooit te lang bij stil. Blijf bewegen. Onderweg zijn betekent Groei. En de enige mogelijkheid om jouw pad ondanks alle onzekerheden met vertrouwen te bewandelen is door te GELOVEN. Niet proberen alles te omzeilen, maar Geloven dat alles een reden heeft, dat God jou heeft uitgekozen om verantwoordelijkheid te dragen voor jouw aandeel in het wereldse geluk.

Jij kan daarom alles aan, samen met anderen, wat de uitdaging ook mag zijn. Je moet alleen blijven kiezen voor verandering en voor groei, voor vertrouwen en geloof in jezelf en elkaar. Angst is geen optie! Sta open voor levenslessen. Leer en leef voluit en vertrouw op het pad dat al is uitgestippeld. Je hoeft het alleen maar te bewandelen!

Een fantastisch begin van de nieuwe week toegewenst.

Hou van jezelf en elkaar en kan ik je ergens mee helpen schroom niet om te vragen ♥

Liefs,

#innerviewer

Ik heb een nieuwe dienst ontwikkeld speciaal voor jou genaamd Tijd voor Jou. Dit is precies wat je nodig hebt, als je geen coaching wil en toch door een ander écht gezien en gehoord wil worden.
Ik dacht hierbij vooral aan de mensen die altijd klaar staan voor anderen! Ik dacht aan jou! Neem hier een kijkje lees met je hart en laat me weten hoe laat het is...

Thelma Johanna Ment ♥
24 juli 1951 - 2 april 2018

R.I.P. *THELASINGA* Waka Bun

Ik hoor veel verhalen van mensen die aan relaties beginnen en voor heftige verrassingen komen te staan. "Dat had ik nooit zien aankomen!" "Nooit gedacht..." "Wist niet dat een mens zo kon zijn" "Dat dit mij ooit zou overkomen"

Met deze uitspraken ontstaat het beeld dat wij totaal geen zicht en controle hebben over wat ons kan overkomen en daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik geloof dat het leven een ontdekkingsreis is en dat het dan niet logisch is alles op voorhand te weten. Maar om jou op weg te helpen biedt het leven handvatten om cruciale informatie te vergaren. Dat je levenspad in ieder geval makkelijker begaanbaar kan maken, overzichtelijker. Waardoor bijvoorbeeld bepaald leed jou bespaart blijft of je er sneller en beter mee leert omgaan.

Ik geloof dat JIJ levens grootste handvat bent en KEUZE de ultieme tool is die jou instaat stelt jezelf hierbij te assisteren. De keuze om jezelf beter te leren kennen bijvoorbeeld is hierbij misschien wel het belangrijkste en mooiste cadeau van het leven aan jou en van jou aan jezelf én je partner.

Want jezelf goed kennen betekent goed kunnen aanvoelen wat je wil en goed voor je is. Het betekent dat je in contact staat met jezelf, met het hart en je brein, je bewust bent van hun kracht, jouw kracht, om het verschil te maken. In jou zit veel meer informatie over de toekomst dan je denkt. Je moet alleen willen luisteren, meer van binnenuit de aanwijzingen volgen.

Jouw mate van bewustzijn helpt jou dus beter voelen als iets juist is of niet pluis. Je zult altijd voor verrassingen komen te staan, maar met meer bewustzijn zul je meer zien aankomen, daarop kunnen anticiperen of het sneller of makkelijker verwerken naar een leerles. En daarvan de vruchten plukken. Groei!

Ga dus niet een relatie in met de hoop via de ander gelukkig te worden. Dat werkt niet! Jezelf gelukkig maken begint bij jezelf. Maak jezelf gelukkig en neem dat mee naar of implementeer dit binnen de relatie en zie jezelf en je omgeving gelukkiger worden.

Meedoen met de Helende Huiskamersessie voor koppels?

Meld je hier aan!

Fantastisch nieuws! Vandaag locatie én reservering vastgelegd voor de Innerviewer Retreats. Het is het prachtige vakantiehuis de Weyert geworden, in de natuurrijke omgeving van Rockanje. Ik was meteen verkocht. Onmiddellijk mijn handtekening eronder gezet. Maandag promofilmpje schieten op locatie.

Rust, ontspanning, nieuwe energie. De reis naar binnen is begonnen. Terug naar onszelf. Voor in je agenda: 2e week juli & 1e week sept 2018!

#innertreats #opreismetdeinnerviewer

Fotocredit: Dick Sluijter www.dicksluijter.nl

Op deze veelzeggende foto genomen op 23 oktober 2017 zie je een ontroerde Innerviewer. Ik stond in de zaal waarvan ik overtuigd was dat daar mijn langgekoesterde droom in vervulling zou gaan! Voor het eerst vertel ik wat ik daar ECHT voelde!

DE droom Innerviewer "The Show" bij het Rotterdamse Hofpleintheater. Mijn geesteskind, mijn roeping, mijn thuis. Dit is het event waarbij ik mensen mag helpen door hun te verwelkomen bij zichzelf. Hier zou het gebeuren. Jezelf zijn, jezelf laten zien, door in kwetsbaarheid en kracht te delen, ons verhaal te doen. Een event waar ik al heel lang naartoe werk en leef, waar al mijn kwaliteiten samen komen, waar ik mezelf kan zijn. September 2018 is de geplande start!

Ik had mijn droomlocatie gevonden, het Hofpleintheater. Weet je nog? Hier sprak ik enthousiast en openhartig over. Maar wat ik er niet bij vertelde en deze foto zonder de juiste context niet onthult is de anticlimax die zich al geruime tijd op de achtergrond afspeelt.

Ik voel dat het tijd is om mij ook hierover te uiten. Het doet pijn. Ik vind het moeilijk. Schaam me zelf. Maar ik moet het verwerken. Ook dit is realiteit, ook dit is leerproces en het waard gedeeld te worden... Ik schrijf van me af en als je geïnteresseerd bent in hoe dat voelt? Lees met me mee...

Compagnons Yessica en Orlando hebben het van dichtbij meegemaakt alsook mijn gezin. Zij waren mijn steun en toeverlaat. Bedankt kanjers! Jullie waren getuige van een van mijn grootste worstelingen tot nu toe.

Het begon allemaal begin 2016, tijdens de nieuwjaarsreceptie van een opdrachtgever waar ik de gastheer/presentator was. En waar ik voor het eerst het Hofpleintheater podium beklom. Liefde op het eerste gezicht! De feel van het klassieke gebouw, de jeugdige energie en kleurrijke setting. Heel warm. Mijn presentatiehart was thuis. Ik wist het zeker, sprak het uit: Ooit zal ik hier mijn eigen show presenteren!

Zoals de meesten mij kennen, als ik een doel voor ogen krijg, waar ik in geloof, bijt ik vast en committeer. Dus nam ik meteen contact op met de evenementencoordinator, Rick. Op de website wordt hij als de go-to-guy aangegeven. Hij was ook mijn contactpersoon tijdens het event waar ik de presentatie verzorgde. Fijn contact. Een prettige samenwerking. Dus de meest logische connectie.

Medio januari verstuur ik hem het eerste mailtje met mijn ideeën voor de droom-talkshow en een verzoek om hierover af te spreken. Er gaan enkele weken voorbij, geen reactie! Op 28 januari 2016 besluit ik een meer persoonlijke benadering en stuur Rick een WhatsAppje met de vraag als mijn mail is doorgekomen? 29 januari eindelijk reactie! "Hi Irwin, Excuses voor de vertraging, ik had een evenement. Ik heb je mail gelezen en laten we binnenkort een koffie doen, praten kan altijd 🙂 Ik probeer morgen te reageren op je mail"

Eindelijk de opening waar ik naar zocht, om af te spreken, praten over mijn hart initiatief. Als ik maar 1op1 de boodschap kan overbrengen dan zit het goed, dan komt er beweging. Ik wilde dan ook niets aan het toeval overlaten of afwachtend zijn, dus stelde ik in het opvolgappje ook meteen een aantal concrete data voor om af te spreken.

Maar weer geen reactie! Niet op de mail, niet op mijn WhatsApp bericht!

Inmiddels is het maart!! Ik heb meerdere keren geprobeerd te bellen. Geen contact! Een beetje gepikeerd, maar nog vol geloof en vriendelijk stuur ik het Rick een reminder met info over de show en mijn bedoeling. Ik wil graag laten zien dat het mij menens is, dat ik enorm gedreven en vastberaden ben. Ik houd mezelf voor dat ze het enorm druk hebben en dergelijke verzoeken nou eenmaal met vertraging in behandeling worden genomen. Kan toch!?

31 maart, Rick reageert via WhatsApp: "Ha Irwin! Het spijt me oprecht dat ik zo lang niks heb laten weten. Zullen we volgende week een kop koffie doen? Stuur jij een aantal data met tijden?"

Zie je wel! Het spijt hem, oprecht! Zit wel goed joh. Nu gaat het gebeuren. Komt goed. Voel me een beetje lullig, maar blijf geloven in een goede afloop en doe weer een concreet voorstel:

Hoi Rick,

Maandag 4 april vanaf 16u
Woensdag 6 tussen 13-18u
Donderdag 7 tussen 10-16u

?........

Weer GEEN REACTIE!!! NIETS!!! NUL!!!!

Wat een KLAP! Ik ben er overmand door twijfel en onzekerheid een paar maanden goed ziek van. Waar heb ik dit aan verdient? Waarom word ik genegeerd en vergeten? Is mijn idee om mensen te helpen niet goed of belangrijk genoeg? Ben IK niet goed genoeg? Of is dit misschien toch niet DE locatie???? Had ik het allemaal verkeerd gevoeld??

Maar ik weiger dat laatste te geloven. Wanneer ik naar deze foto kijk voelt de locatie nogsteeds goed. Ik mag niet opgeven. Het komt niet eens in me op om andere locaties te bezoeken. Dit is het gewoon!

Ik overtuig mezelf ervan dat ik het waarschijnlijk allemaal te persoonlijk en vrijblijvend heb benaderd. Dat is het! Ik herinner me plots Rick's reactie "... praten kan altijd" met smiley face. Dat was wellicht het teken dat bij hem het idee is ontstaan dat ik om een gunst vroeg en niet een zakelijke propositie, bedenk ik me.

Ook mijn omgeving snapt het systematisch uitblijven van reactie en informatie niet en adviseert een meer zakelijke aanpak! Dus stop ik met Rick rechtreeks benaderen maar wel weer een poging te wagen. Op 25 september 2017 dien ik via de website een officiële aanvraag in voor huur grote zaal en foyer. Aanvraag voor een offerte. Dat kan niet misgaan...??

... en toch!! Weer Geen Reactie!

Op 9 oktober 2017 besluit ik het hogerop te zoeken. Via LinkedIn vind ik de directeur van het theater Caroline en bericht haar. Onmiddellijk reactie: "Ha Irwin,
Heb het bericht door gestuurd aan Rick, hij neemt (beloofd ☺) contact met je op!
Groet Caroline"

De zoveelste belofte!

Op 16 oktober heb ik nog niets vernomen! Zit er inmiddels ook vanwege voorbereidingen en krappe deadlines echt om te springen en laat dit de directeur in een tweede bericht aan haar weten. Ik merk dat mijn geduld opraakt en mijn geloof in het Hofpleintheater op het punt staat mij in de steek te laten. Alleen wilskracht en vastberadenheid houden me nog in de race. Maar wat levert het op? We komen helemaal nergens zo!

Op dezelfde dag en wellicht onder druk van de directeur komt via mail dan eindelijk reactie van Rick. "... we zijn ermee bezig. Het is momenteel druk met evenementen en daardoor is mijn antwoord vrij laat, excuses hiervoor. Aangezien je maandelijks terug wil komen is dit iets meer dan alleen een offerte uitbrengen en daarom ben ik hierin in overleg... We zullen je binnenkort berichten en uitnodigen voor een gesprek."

Vanaf de eerste contactmomenten maakte ik duidelijk dat het een maandelijks terugkerend event betreft. Heb ik eindelijk contact, blijkt dat daar nu pas naar gekeken zal worden. Zucht...
Maar weet je, tot tien tellen en verder... Uiteraard vraag ik meteen naar data voorstel, in een zoveelste poging de procedure zakelijk te houden en concreet te krijgen.

Drie dagen later ontvang ik bericht, nu van Patrick, hoofd theater en publiek: "Graag maak ik nav je mail een afspraak met je... Schikt het je maandagmiddag 23 november 2017?"

Ik controleer bij Patrick nog even als het niet 23 oktober moet zijn, omdat 23 november valt niet op een maandag?! Inderdaad, foutje. 23 oktober staat! En dan... Na één jaar en tien maanden is daar eindelijk het face to face gesprek met het Hofpleintheater over mijn droom-plannen. NA ÉÉN JAAR EN TIEN MAANDEN!!!

Orlando en Yessica zijn mee. We hebben ons goed voorbereid, bespreken alle ins en outs en krijgen een uitgebreide rondleiding. De opvallende afwezige is Rick. Hij kon niet aanwezig zijn, krijgen we te horen. Maar Patrick en een collega die wordt ingewerkt zijn enthousiast, net als mijn team en afgesproken wordt om een en ander concreet te maken middels een offerte die wij binnen 48 uur kunnen verwachten, zo wordt beloofd!

Deze foto is gemaakt tijdens die desbetreffende rondleiding. Ik was emotioneel en trots op mezelf. Dat ik had volgehouden en niet was gezwicht voor ongeloof en ongeduld. Mijn droom leeft nog dacht ik toen, want de locatie die erbij hoort wordt werkelijkheid. Maar na 48 uur sloeg de realiteit weer in als een bom. Nota bene op mijn jaardag op 1 november mail ik het Hofpleintheater: Patrick, Rick, ik heb nog geen offerte ontvangen!!!!!!??????

Acht dagen later op 9 november reactie. De mail begint met excuses (ik raak de tel kwijt) van Rick voor het feit dat er onderling overlegd moest worden en het daarom wat langer duurde. Vervolgens in dezelfde mail ontvang ik enkel prijsopgave in de tekst en nog wat additionele informatie. Geen offerte!
"We hopen je hiermee een goed eerste beeld te gegeven" eindigt de tekst.

Er mist zoveel informatie! En er wordt een staffelkorting aangeboden "als ik meerdere malen ga huren" maar niet meteen verwerkt in de prijs. OMG!!!!! Hoe vaak moet ik nog zeggen dat dit een maandelijks terugkerend event wordt!!!?? De mail met prijsopgave roept meer vragen op dan het antwoorden geeft. Maar tenminste is er nu contact.

Mijn geforceerde positieve houding en goedgelovigheid slaat inmiddels volledig door naar naïviteit. Ik heb namelijk er nog steeds een goed gevoel bij. Waar dat op gebaseerd is, een raadsel! Want inmiddels dringt het langzaam maar zeker tot me door dat sommige dieren beter behandeld worden! Wat doet dit pijn zeg. Wat voel ik me minderwaardig, onbelangrijk, niet relevant. Ik doe er gewoon niet toe. Zo simpel is het.

Alle gevoel bij dit tergend trage proces is inmiddels weg. Ik laat me nu vooral nog adviseren door mijn team hoe dit zo zakelijk mogelijk voort te zetten. Nadat wij op 13 november de mail beantwoorden met een verzoek om 'tweede beeld' in aanloop naar de officiële offerte komt er op 29 november reactie: "Er zal binnenkort naar gekeken worden"

2017 is inmiddels niet meer! Op 24 januari 2018 sturen wij bericht, de beste wensen en dat wij nog wachtende zijn??? We besluiten zelf een voorstel te doen waarmee we met de tot nu toe beschikbaar gestelde informatie grotendeels akkoord gaan, alsmaar offerte opgesteld, voorwaarden opgetekend en data geprikt worden.

Een dag later ontvang ik mail en wordt medegedeeld dat Patrick per 1 maart gaat stoppen en "... je zult het dus weer met mij moeten doen ;)" aldus Rick. Alle voorgestelde data op 1 na zijn niet beschikbaar! Hij laat mij ook even weten eerst drie weken op vakantie te gaan en hierna een 'echte' offerte te sturen.

Dit is de absolute druppel! Dit duurt nu al twee F*CKING jaar! Ik voel dat ik leeg ben. Op! Ik heb niets meer over om verder te gaan in dit proces. Het heeft mij ontzettend veel energie gekost en weinig opgeleverd. Ik durfde hierover eerst niet naar buiten te communiceren omdat ik onzeker was en bang, dat ik gefaald had. Ik ben een gelover in wat ik zie in mijn dromen. Een uitvoerder! Een volhouder. Een waarmaker. Hoe behoud ik mijn geloofwaardigheid, hoe moet ik mensen uitleggen dat mijn droom mogelijk niet blijkt te kloppen!?

Maar dit!!!??? Ik laat dit los. Met pijn in mijn hart laat ik het Hofpleintheater los. Ik verdien dit niet! Ik verdien het niet zo behandeld te worden. Mijn team verdient dit niet. Mijn missie, onze missie, de droom, is veel te belangrijker om afhankelijk te zijn van een locatie en de mensen die er werken die de waarde niet kunnen of willen zien.

Ik heb inmiddels veel geleerd. Maar mijn grootste les, IK MOET MEZELF SERIEUZER NEMEN! Ik heb in alle communicatie met het Hofpleintheater nooit mijn ware gevoelens durven communiceren besef ik me. Ik was te bang om iets kwijt te raken wat mij dierbaar is. Ik was te bang om het proces te schaden. Maar uiteindelijk werd ik gekwetst, omdat ik niet eerlijk was naar mezelf en het veel te lang heb door laten gaan. MAAR NIET MEER! Ik heb het Hofpleintheater een laatste mail geschreven waarin ik de grens aangeef.

Het kan me niet meer schelen als ik nou wel of niet leuk of aardig gevonden wordt of welke meningen of verwensingen erop volgen. Dit kan niet! Dit mag niet! Zo behandel je iemand niet! En dat ik te lang ben blijven hangen bij iets dat niet werkt of bij de mensen die mij en mijn droom niet serieus nemen is mijn grote les. Want ik weet dat er wel andere plekken en mensen zijn die wat ik breng kunnen waarderen.

Een keiharde les, maar één die ik blijkbaar eerst moest leren om sterker te worden om verder te komen. Groei doet soms pijn. Maar ik voel me weer sterker. En loslaten werkt bevrijdend. Ik voel weer flow en heb weer zin in het verwezenlijken van de show, mijn droom.

IK GA DOOR - IK BLIJF GELOVEN !!!

No matter what! We zullen een locatie vinden en in september lanceren.

Als jij de moeite hebt genomen om mijn verhaal te lezen, als je hiervoor je hart hebt geopend, dan wil ik jou bedanken, voor je aandacht, steun en vertrouwen. Tot ziens bij de volgende Innerviewer activiteit.

#opreismetdeinnerviewer

Ik kom geregeld mensen tegen die het super spannend vinden, een beetje eng zelfs, om hun verhaal te delen. Ergens diep van binnen is er de behoefte om je te uiten, maar een zekere angst onderdrukt de expressie. Waar komt toch deze angst vandaan?

De grootste angst heb ik geleerd is vooral wat anderen ervan zullen denken als je de waarheid over jezelf vertelt!

Misschien is het je aangeleerd dat het beter is je verhaal en gevoelens voor jezelf te houden. Dat niemand erop zit te wachten. Waardoor gevoel van schaamte ontstaat of dat je niets zinnigs te zeggen hebt, omdat je denkt geen waarde toe te kunnen voegen.

Maar dit is natuurlijk niet waar! Jouw verhaal doet er wel degelijk toe! Allereerst voor jezelf! Omdat Jij ertoe doet! Maar ook is het belangrijk inzichtelijk maken, in overzicht krijgen, Wie Je Bent. Het delen van je verhaal helpt. Het creëert een helikopterview van jouw leven. De puzzelstukjes vallen op hun plek. Belangrijke informatie komt vrij, nodig om je te helpen je weg te vinden. Navigeren over het bijzondere levenspad.

Je verhaal delen wakkert zelfkennis en groei aan, door te leren van je kwetsbare en kracht ervaringen. Met als positief effect helen, groei van zelfvertrouwen en geloof in jezelf.

Daarnaast kan jouw verhaal anderen inspireren en helpen. Door de connectie te maken vanuit herkenbaarheid. Je geeft hiermee de ander toestemming, dat het oké is en het waard om gehoord en gezien te worden. Het laat ook zien dat we allemaal helemaal niet zo verschillend zijn. Je verhaal delen verbindt.

En over het idee (misschien ook een angst) dat je altijd je diepste geheimen moet vertellen heb ik het volgende te zeggen. Jij en jij alleen bepaalt wat je waar in welk gezelschap over jezelf deelt. Zorg dat het vooral goed voelt.

Ik heb er mijn missie van gemaakt het voor mensen veilig en toegankelijk te maken om hun verhaal te delen. Dit doe ik onder andere door altijd zelf mijn verhaal te delen. Dit is ook waarom mensen bij mij een vertrouwd gevoel krijgen. Ik zal niets van jou vragen waartoe ik zelf niet bereid ben!

Irwin's Helende Huiskamer sessies starten volgende week, mijn manier om te helpen met het vertellen, doorleven en verwerken van jouw verhaal.

Delen = helen

Ik luister graag naar je!

Aanmelden kan hier

Liefs,

Irwin